Mijn partij houdt zondag 12 februari een congres over het thema ‘ethiek in de politiek en goed bestuur’.

Ik zal niet aanwezig zijn.

Een dergelijk debat moet niet gehouden worden om de weerzinwekkende actualiteit vlug achter ons te laten. Ethiek in de politiek moet een evidentie zijn bij de politieke functie die we opnemen en waarvoor we overigens een eed afleggen.

Ik zal niet aanwezig zijn op het congres omdat ik het gevoel zou hebben dat we verplicht geen gezichtsverlies mogen lijden en dat we in koor zouden moeten zeggen: “we zijn niet allemaal rotte appels”.

Enkele smeerlappen uit een besloten kringetje brachten ons in diskrediet en ondermijnden mee onze democratie. Bepaalde individuen – met titels en functies – lieten zich zonder gêne in met maffioso, oplichters en zakkenvullers van de ergste soort in onze maatschappij. Andere individuen gebruikten hun mandaat om enkel met persoonlijk gewin in gedachten de gemeenschap en de burgers geld af te troggelen. Hun enige motivatie was zelfverrijking zonder meer. Ze vernietigden alles waar ik in geloof, en dan zeker het edele karakter van politiek engagement door de diensten die je verleent aan de maatschappij.

Ik zal niet aanwezig zijn op het congres omdat ik het gevoel zou hebben dat ik me aan het verdedigen zou zijn, dat ik het politieke ambt aan het verdedigen zou zijn. De heersende geldzucht ondermijnt ons maatschappelijk en economisch model, zet de democratie op losse schroeven en voert de kiezers tegelijkertijd naar extremere vormen aangezien ze misleid worden door populistische uitspraken.

Politici verdienen genoeg. Meer is niet nodig. Ik kan niet verdragen dat gezegd wordt dat men misschien meer moet verdienen om dergelijke uitspattingen in de toekomst te vermijden. Er moet eerst en vooral schoon schip gemaakt worden en de politieke wereld moet gedesinfecteerd worden door zo transparant mogelijk te werken. Als de schuldigen en hun amorele praktijken niet aangepakt worden, zou dat aanvoelen als een beloning voor de criminele daden die werden gesteld. “Ze eigenden zich geld van de gemeente toe. We kunnen er dus maar beter voor zorgen dat ze in de toekomst meer verdienen zodat ze niet opnieuw tot dergelijke praktijken verleid worden.”. U begrijpt dat een dergelijk argument enorm tegen de borst stuit van de personen die met een echt schamel bedrag moeten overleven.

Ik ga dus in politieke staking zondag en zal niet over goed bestuur gaan leuteren. Geen enkele regel zal ooit persoonlijke ethische waarden kunnen vervangen en de schuldigen van in de politieke wereld die – van dichtbij of van ver – die misdadige praktijken toegedekt en in stand gehouden hebben moeten uit de politieke wereld worden gekegeld. Er is gewoonweg geen plaats meer voor. Voor van hervorming sprake kan zijn moeten de voorzitters van de betrokken partijen het kaf van het koren scheiden. Ze moeten eindelijk een duidelijke daad stellen, een daad die de democratie ten goede komt, die het vertrouwen in de legitimiteit van de politiek herstelt. Vervolgens zullen op serene wijze – zonder taboes, iemand uit te sluiten of overhaast te werk te gaan – de nodige hervormingen besproken moeten worden om de politieke wereld nog meer op het juiste pad te brengen.

Ik zal dus opnieuw aan het werk gaan zonder het walgelijke gevoel dat ik me om de een of andere reden zou moeten verantwoorden.