Het in 1937 geschilderde Guernica is een van de bekendste werken van Pablo Picasso. Het was zijn reactie op de bestelling van de republikeinse regering van Francisco Largo Caballero voor het Spaanse paviljoen van de Wereldtentoonstelling in Parijs van 1937.

Het werk is niet zomaar een schilderij. Het is een duidelijke schreeuw tot verzet van een artiest die het weerzinwekkende bombardement in 1937 veroordeelt van de kleine stad Guernica door het Spanje in de tijd van Franco, samen met nazi-Duitsland en het Italiaanse fascistische regime. Het schilderij werd heel snel hét symbool tegen blind geweld, maar ook van de gruwel van oorlog in het algemeen.

Momenteel woedt er een andere weerzinwekkende oorlog in Syrië. In die oorlog staan Syrische rebellen en de troepen van het regime in Damascus tegenover elkaar. De tol van de bombardementen van het Syrische leger van de voorbije dagen in de rebellenregio Ghouta, ten oosten van Damascus, is verschrikkelijk hoog: meer dan 400 doden, voornamelijk burgers, vrouwen en kinderen. En het worden er elke dag meer. En toch is het net alsof nog niemand zich zorgen begint te maken ...

Zijn we allemaal gek geworden? Heeft de internationale publieke opinie zijn stem verloren? Is die blind geworden? Als we geen lessen beginnen te trekken uit het verleden, zal er altijd een nieuwe Guernica zijn.